Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2007
Το σύμβολο της πίστεως του... φραπέ
[Ενα e-mail που κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο γελοιοποιεί τη μεγαλύτερη προσευχή της χριστιανοσύνης. Το «Πιστεύω» έγινε ύμνος του... φραπέ. ] Απίστευτη πρόκληση! Το «Πιστεύω» έγινε ύμνος του... φραπέ μέσω Διαδικτύου! Ενα e-mail που κυκλοφορεί εδώ και μερικές ημέρες από τη μία ηλεκτρονική διεύθυνση στην άλλη διακωμωδεί σε βαθμό γελοιότητας τη μεγαλύτερη προσευχή της χριστιανοσύνης. Οπως είναι επόμενο, το επίμαχο e-mail προκαλεί σάλο στους κύκλους της Εκκλησίας, που κάνουν λόγο για βεβήλωση. Κανείς δεν ξέρει βέβαια από πού ξεκίνησε αυτή η ιστορία, ούτε φυσικά και την ταυτότητα του... εμπνευστή της «πρωινής προσευχής του φραπέ», όπως την αποκαλούν χαρακτηριστικά στο επίμαχο e-mail, που πλέον έχει φτάσει σε πολλούς.
«Το καταδικάζω και το απορρίπτω χωρίς δεύτερη κουβέντα» λέει στην «Espresso» ο πατέρας Κώστας Πυρόβολος από τον ενοριακό ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στα Δελφίνα Φωκίδος και προσθέτει: «Είναι ντροπή και αίσχος και γι' αυτούς που εμπνεύστηκαν αυτήν την παρωδία και γι' αυτούς που γελάνε με αυτήν. Δυστυχώς, η Εκκλησία δεν μπορεί να κάνει τίποτα γι’ αυτό. Η νεολαία μας παρασύρεται με αυτά τα πράγματα. Είναι καταδικαστέο!»
Ο πατέρας Ευάγγελος Σκορδάς από το ναό του Πανάγιου Τάφου στην Πλάκα τον συμπληρώνει: «Eίναι χυδαίο! Το να λέω πρώτα κάτι και μετά να κρύβομαι δείχνει, αν μη τι άλλο, δειλία. Οι δειλοί αυτοί άνθρωποι βεβηλώνουν το Σύμβολο της Πίστεως, πράγμα που σημαίνει ότι δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο. Είναι δικαίωμά σου να μην πιστεύεις, δεν έχεις όμως το δικαίωμα να βεβηλώνεις την πίστη των άλλων, που είναι εκατομμύρια!»
Οι στίχοι που σοκάρουν
Πιστεύω εις έναν φραπέ, αφρώδη, παγοκράτορα, ρουφηχτόν εκ καλάμου σπαστής, εις στομάχους πάντων ερριμένον.
Και εις ένα αφρόγαλα, λευκόν, πηχτόν, του καφέ συνοδό, και λιπογενές το διά τον καφέ ποιηθέντα προ πάντων καπουτσίνο.
Milk εκ βοδός, αφρόν αληθινόν, εκ μιξερός ηλεκτρικού χτυπηθέντα, ου γεννηθέντα,
ομοχρήσιμου του φραπέ δι ου το μάτι ορθάνοιξε.
Τον δι’ ημάς τους ανθρώπους και διά την ημετέραν εργασίαν φυτροθέντα εν καφεοδένδρων
και μαζευθέντα εξ άρρενος εργάτου και αγοράσθη εξ εταιρείας και εσυσκευάσθηκε.
Αγορασθέντα τε υπό ημών εντός μικρής σακουλίτσας ή κουτιού ή βαζακίου.
Και ετοιμάσθη τας πρώτας ώρας κατά τας πρωινάς. Και εισέπεσε εντός ποτηριού
και ζαχαρώθηκε εκ κουταλιάς του γλυκού.
Και πάλιν άφρισε μετά δόξης τσίτα κάνων κοιμητούς ώστε χουζουρίου έλθη το τέλος.
Και εις το ρεύμα το πάγιον, το χρήσιμον, το μιξεροκινόν, το εκ της δεής επαραγόμενον
το συν ψυγείου και θηκών συνεργαζώμενο, ώστε παρασκευαζώμενο, παγακίων και υδάτων ψυχρών.
Εις μίαν, καφετερίαν, ομαδικήν και φιλικήν φραπεδοποσίαν. Ομολογώ εν τσίμπημα εις μπισκότου εκ του μπολ.
Προσδοκώ τασάκι καθαρόν.
Και να είναι η ζάχαρη λιωμένη.
Αμήν.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου